Welcome

Spring XML ve Annotation Tabanlı Konfigürasyonlar Birbirinin Aynısı mı?

Yakın bir zamanda Beginning Spring isimli kitabımız üzerinden Spring öğrenmeye çalışan bir arkadaşımdan kitapta okudukları sonrasında kafasında beliren böyle bir soru geldi. Kendisine verdiğim cevap belki Spring ile çalışan veya çalışmaya başlayacak arkadaşların da işine yarayabilir düşüncesi ile buradan paylaşıyorum.

Spring ApplicationContext‘e hangi sınıfları kullanarak hangi bean’leri oluşturacağını, bu bean’lerin özelliklerinin neler olacağını, bean’ler arasındaki bağımlılıkların bilgisini, ve diğer pek çok uygulama ile ilgili kabiliyeti tanımlamamız gerekiyor. Bu tanımlara “configuration metadata” adı veriliyor. Spring ApplicationContext runtime’da bu configuration metadata’yı işleyerek uygulamanın ihtiyaç duyduğu bean’leri yaratıyor, aralarında ilişkiler kuruyor ve diğer pek çok kabiliyeti hayata geçiriyor.

Configuration metadata farklı formatlarda tanımlanabilir. XML geleneksel yöntemdir, Spring ilk çıktığında sadece XML vardı. Diğer pek çok framework gibi Spring’de konfigürasyon bilgilerini (metadata) XML formatında dosyalardan okuyarak elde ediyordu. O zamanlar daha Java’ya annotation kabiliyeti eklenmemişti. Java 1.5 sürümü ile birlikte Java programlama diline annotation kabiliyeti eklenince bu sefer framework’ler arasında konfigürasyon metadata tanımlama yöntemi olarak annotation kullanma furyası başladı. Spring’de bu dönemde XML’in yanına bir de annotation kullanarak bean tanımlama, bean’ler arasındaki bağımlılıkları enjekte etme gibi kabiliyetler ekledi.

Tabi burada Spring ekibi şunu da sağlamıştır. ApplicationContext metadata formatından bağımsız tutularak, ister XML, ister annotation tabanlı konfigüre etmek mümkün kılınmıştır. Hatta bu metadata formatlarını bir arada aynı anda kullanarak da ApplicationContext konfigürasyonu yapılabilir. Ancak burada şuna da dikkat etmek gerekiyor. Annotation tabanlı konfigürasyon XML tabanlı konfigürasyonun bire bir kopyası veya alternatifi olacak seviyede veya kabiliyette değildir. Aslında annotation tabanlı konfigürasyon XML tabanlı konfigürasyonla birlikte kullanılacak, onu complement edecek biçimde şekillendi. Günümüzde Spring kullanan projelerde de XML ve annotation tabanlı konfigürasyonlar çoğunlukla birlikte kullanılır. Spring’e özel altyapısal kabiliyetlerin konfigürasyonu veya uygulama koduna ait olmayan sınıflardan bean tanımları XML ile yapılırken, uygulamaya özel sınıflardan bean tanımları ve bağımlılıkların enjeksiyonu ise @Component, @Service, @Repository, @Controller, @Autowire gibi annotasyonlar kullanılarak annotasyon tabanlı gerçekleştirilir.

Zaman içerisinde XML tabanlı konfigürasyonlarla ilgili type safety, refactor edilebilirlik, modülerlik, extend edilebilirlik gibi noktalarda eleştirilerden dolayı bu sefer de framework’lerde Java tabanlı konfigürasyon popülerlik kazandı. Spring’de bu akıma ayak uydurdu ve XML tabanlı konfigürasyon ile yapılan işlemlerin bire bir aynısını Java sınıfları, metotlar ve bunların üzerinde bazı annotasyonları kullanarak yapmayı sağladı. Doğalarından ötürü kullanım biçimlerinde, davranışlarında bazı farklar olsa da, Java tabanlı konfigürasyona XML tabanlı konfigürasyonun bire bir alternatifi diyebiliriz. Tabi Spring ekibi ApplicationContext konfigürasyonunu daha önceden metadata formatından bağımısz kıldığı için bu davranışı Java tabanlı konfigürasyonda da korumuştur.

Spring uygulamalarında aynı anda hem XML, hem @Component, @Autowire gibi annotasyonlar, hem de Java konfigürasyon sınıfları ile ApplicationContext konfigürasyonu yapmak mümkündür. Artık günümüzde Servlet 3 API’sindeki yeniliklerle birlikte hiç Spring XML dosyalarına ve web.xml dosyasına ihtiyaç duymadan da Spring kabiliyetine sahip web uygulamalarının konfigürasyonu yapılabilmektedir.